kie nin sankta kutimo ordonas prezenti donacojn».
Tiel ŝi diris: kaj ili, irinte tra vojo malluma,
mezon de spaco transiras kaj pordon aliras proksiman.
635Sojlon okupas Eneo, purigas per akvo klarega
korpon, kaj poste sur trabon kontraŭan li fiksas branĉeton.
Tiun ofere al granda diino farinte donacon,
ili alvenas en lokon belegan, ĝojigan ĝardenon,
ĉiam printempan kaj verdan arbaron, feliĉan sidejon.
640Tie pli larĝe vivigas aero kamparon, dum igas
suno alia kaj astroj aliaj purpuran lumadon.
Membrojn sur herbo, per ludo de diskoj, fortigas unuaj,
venkon disputas kaj ĝoje batalas sur sablo flavruĝa.
Teron aliaj piede frapante, eu ĥoroj dancantaj
645versojn deklamas; dum pastro Tracuja, kun longa vestaro,
zorge vibrigas sep kordojn de liro oblikve tenata,
kiun tuŝetas ĉu fingroj ĉu arco el elefantosto.
Tie genepoj de Teŭkro antikva, belega idaro,
ĉiuj grandkoraj herooj, naskitaj en jaroj pli bonaj:
650Jen Asaraco, Dardano fondinto de Trojo, kaj Ilo.
Sed malproksime li ombrojn armilajn kaj ĉarajn mirante
vidas, kaj lancojn en tero fiksitajn; tra kampoj libere
belaj sin paŝtas ĉevaloj: ĉar tiuj, dum tera vivado,
kiuj amegis kaleŝojn kaj glavojn, aŭ kiuj belmovajn
655paŝtis ĉevalojn, ĝuadas sub tero je samaj plezuroj.
Poste aliajn maldekstre kaj dekstre sur herbo manĝantajn
vidas Eneo, dum ĥoro ĝojigan kantadas Peanon,
apud arbaro el laŭroj odoraj, kaj kie, el supre,
de Eridana rivero ruliĝas ondego arbara.
660Tiuj do kiuj batalis kaj estis venditaj pro lando
patra; kaj pastroj ĉastege vivintaj, dum tera ekzisto;
sanktaj poetoj de kiuj versaĵoj tre plaĉis al Febo;
tiuj ĉi kiuj per artaj elpensoj bonigis homaron;
kiuj per agoj utilaj de ĉiu meritis dankecon,
665tie ĉi loĝas kaj zonas tempiojn per blanka rubando.
Tiel al Ombroj ĉirkaŭe starantaj parolas Sibilo,
sed al Muzeo precipe: li, meze de aro starante,
de ĉeestantoj per ŝultroj altkreskaj altiris rigardon:
«Diru, feliĉaj Animoj, vi same, bonega poeto,
Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/127
Aspekto
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita