Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/137

kie la suno sin levas ĝis maro en kiun ĝi falas».
Tiun respondon, per kiu en nokto silenta konsilis
Faŭno la patro, ne volis por si mem konservi Latino:
sed jam la Famo fluganta alportis al urboj Aŭzonaj
105tiun sciigon, ĵus kiam la Laomedido Trojana
sian ŝiparon alligis al bordo herbhava de Tibro.
Tiam Eneo kaj ĉefoj precipaj kaj bela Iulo
korpojn lacetajn etendas sur branĉojn de alta arbaro,
manĝon preparas kaj metas sur herbon, sub siaj manĝaĵoj,
110kukojn tritikajn - al tio Jupitro mem ilin instigis -
kaj telerforman platkukon surkovras per fruktoj kamparaj.
Kiam unuaj manĝaĵoj finiĝis, nutraĵo mankanta
ilin devigis direkti mordegon al plata Cereso,
poste ataki per mano kaj per maltimemaj makzeloj
115randon de krusto Fatala por pecojn glutadi dikegajn.
«Nia malsato eĉ tablojn englutas!» ekkriis Iulo,
rur petolante. Sed tiu parolo scnvola ekmontris
finon de ĉiuj laboroj; kaj patro ĝin ĝoje akceptis,
tre mirigita de senco kaŝita: kaj ĝin li meditis.
120Poste: «Saluton, ho lando donita de miaj Fataloj:
kaj vi», li diris, «fidelaj Trojanoj, salutu Penatojn.
Estas ĉi tie patrujo kaj domo. Anĥizo la patro,
- mi nun memoras - de tiuj Fataloj konigis sekreton:
“Kiam, ho filo, al fremdaj marbordoj via veturigitan
125tablojn malsato manĝegi devigos, post manĝo finita,
tiam memoru ke tie vi laca ekpovos esperi
domojn, kaj lokon prepari, kaj novajn konstrui tegmentojn”.
Estas jen tiu malsato: jen lasta laboro kaj provo,
kiu elfinos ekzilon.
130Tial, kuraĝu, ĝojantaj: kaj kiam sin levos la suno,
morgaŭ, ni lokojn, kaj homojn kaj murojn de tiuj popoloj
zorge demandos, kaj lasos havenon por ĉien esplori.
Nun al Jupitro oferu kalikojn, per preĝoj alvoku
patron Anĥizon, kaj vinon denove remetu sur tablojn».
135Tiel li diris: kaj poste li zonas tempiojn per branĉo
verda: li tiam alvokas Genion de loko, kaj Teron,
dion unuan, kaj Nimfojn, kaj tiun riveron ankoraŭ
nun nekonatan, kaj Nokton, kaj signojn de Nokta naskiĝo,