Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/188

Sed Eneanoj senlacaj en parto maldekstra de muroj
tutan armeon kolektis; ĉar dekstran protektas rivero.
470Ili fosaĵon defendas profundan, kaj staras sur altaj
turoj malĝoje: ĉar ilin kortuŝas la vido de kapoj,
ve! tro konitaj, kovritaj de nigraj sangaĵoj fluantaj.
Dume, tra urbo timanta, kurjere alflugas rapide
famo flugila, kaj trafas orelojn de bona patrino
475Euriala. Subite el ostoj de mizerulino
varmo eliras: ŝpinaĵon kaj linon ŝi tuj ekfaligas.
Tiam saltegas malfeliĉulino, virine kriante,
kaj tiregante hararon: ŝi murojn kaj kampojn unue
trafas per kuro freneza; ŝi virojn, ŝi sagojn danĝerajn
480tute forgesis: kaj plendoj senĉesaj plenigas ĉielon.
«Tia vin, Eurialo, mi vidas! Ĉu, de maljuneco
mia malfrua protekto, vi povis min sola forlasi,
filo kruela? kaj, kiam vi kuris al tiaj danĝeroj,
lastan kisadon ne povis vin doni mizera patrino.
485Sanga akiro por hundoj kaj birdoj Latinaj, ve! nun vi
kuŝas sur fremda kamparo! Ne via patrino tombpreĝojn
povis konduki, nek fermi okulojn, nek lavi vundegojn,
korpon kovrinte per vesto, sur kiu, dum noktoj kaj tagoj,
mi laboradis senĉese, por mian konsoli grandaĝon.
490Kien mi serĉos? Kaj kiu nun lando posedas de filo
membrojn rompitajn kaj korpon senforman? Jen estas restaĵo,
kiun vi lasas! Pro ĝi vin tra maroj kaj landoj mi sekvis!
Min tuj traboru, se vi min kompatas, Rutuloj, kaj sur min
ĉiujn ĵetegu sagegojn: unuan min fero mortigu!
495Sed vi prefere, ho Patro grandega de dioj, kompatu;
malamegitan virinon per fulmo enĵetu Tartaren;
ĉar mi alie ne povas seniĝi je vivo kruela!».
Korojn tuŝegas ĉi tiuj plendadoj: ĝemado malgaja
kuras tra aro, kaj rompas kuraĝojn al sanga milito.
500Ŝi pligrandigas dolorojn. Pro tio Ideon, Aktoron
Ilioneo kaj multe ploranta Iulo komandas.
Ili ŝin prenas en brakoj kaj portas en ŝian loĝejon.
Sed malproksime trumpeto resonas je kupra sonoro;
ĝin kunbruegas kriegoj, dum muĝas ĉielo frapita.
505Volskoj alkuras rapide, egalan farinte testudon,