Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/196

bestegdresanton Amikon - neniu pli ol li rimedojn
konis por sagojn kaj ĉiujn armilojn venene sorbigi -
kaj Eolidon, Klition, kaj Kreton, amikon de Muzoj.
775Kreto, kunulo de Muzoj, plezure per kordoj de citro
versojn deklamis poemajn; ariojn amante muzikajn,
ĉiam li kantis ĉevalojn, armilojn kaj sangan batalon.
Fine, aŭdinte buĉadon de siaj kunuloj, alkuras
ĉefoj Trojanaj; Mnesteo kaj brava Seresto; kaj ili
780disforkurantajn ekvidas Trojanojn kaj Turnon en urbo.
Tiam Mnesteo: «Nu! kien vi iras kaj kuras?» li diris.
«Pli malproksime ĉu vi do aliajn posedas remparojn?
Unu nur viro, urbanoj - kaj viaj korpusoj de ĉiuj
lokoj ĉirkaŭas lin - tiajn buĉadojn senpune tra urbo
785semis, kaj tiom da junaj kunuloj alsendis al Orko!
Ĉu malfeliĉa patrujo, ĉu dioj antikvaj, ĉu fine
granda Eneo en korojn ne verŝas kompaton kaj honton?».
Kuraĝigite de tiaj paroloj, kaj ne plu timante,
ili densiĝas; kaj iom post iom, lasinte batalon,
790Turno ektrafas riveron kaj ondon zonantan tendaron.
Lin persekutas pro tio pli forte Trojanoj, kun grandaj
krioj, kaj virojn kolektas. Do, kiam kruelan leonon
sagoj minacas ĉasistaj, se ĝi timigita deiras,
tamen rigardo sovaĝa tremigas: kuraĝe kolera,
795dorson ĝi turni ne volas; sed, kvankam ĝi tion deziras,
estas neeble ke ĝi tra sagegoj kaj viroj forkuru,
Same do, ŝanceligante kaj tre malrapide marŝante,
Turno deiras tendaron: ĉar koron flamigas kolero,
eĉ li dufoje tra aro Trojana terure rapidas,
800kaj pro forkuro konfuza dufoje ĝi muron ektrafas.
Baldaŭ sed tuta armeo kuniĝas el tuta tendaro;
kaj ne kuraĝas idino Saturna je tiaj multegoj
Turnon protekti. El alta ĉielo Jupitro Irison
sendis, por porti al sia fratino minacajn ordonojn,
805por ke el alta remparo Trojana tuj Turno eliru.
Tiam nek mano de brava junulo, nek ŝildo nun povas
kontraŭbatali: multegon da sagoj de ĉie pluvantaj
li ne repuŝas plu: ĉirkaŭ tempioj de bruo senĉesa
kasko resonas, ĉar firman kuprilon ŝtonfrapoj difektas: