Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/203

lin veturigas grandega Tritono; kaj maron lazuran
210konko timigas : ĝis zono barbhavan vizaĝon kaj frunton
viran ĝi montras, sed korpo finiĝas en ventron balenan:
ŝaŭmas kaj bruas kolera ondaro sub brusto sovaĝa.
Tiuj elektaj armitoj sur tridek remŝipoj aliris,
Trojon helponte, kaj sulkis salondon per kupraj ŝipnazoj.
215Suno jam lasis ĉielon, kaj Febo diina, sur nokta
ĉaro, jam mezan trairis arkaĵon de alta Olimpo,
kiam Eneo, - ĉar li pro zorgadoj neniam ripozas, -
de direktilo ekprenas tenilon, kaj velojn aranĝas.
Tiam en mezo de maro aperas ĵus ĥoro de liaj
220ekskunulinoj, de Nimfoj mem, kiujn Patrino Cibelo
faris diinoj de maro, eksŝipoj ŝanĝitaj en Nimfojn.
Ili alnaĝas sammove kaj ondon sulkadas samvice,
nombre egalaj al kupraj ŝipnazoj ĉe bordo starintaj.
Ili rekonas Eneon kaj reĝon salutas per kantoj.
225Cimodoceo, plej lerta el ĉiuj por arte paroli,
sekvas sulkaĵon, per dekstra ŝipvoston ekprenas kaj, dorson
suprenigante, ŝi, per la maldekstra, forigas ondetojn.
Tiam ŝi lin nesciantan sciigas: «Diido Eneo,
ĉu vi atentas? Atentu; kaj velajn ellasu ŝnuregojn.
230Pinoj ni estas, sur Ida montaro sanktega naskitaj,
Nimfoj de maro hodiaŭ, kaj via ŝiparo. Sed kiam
nin ekminacis per fero kaj flamoj perfida Rutulo,
niajn ligilojn bedaŭre ni rompis j kaj ni vin tra ondoj
serĉas. Kompatis Patrino, kaj, niajn ŝanĝinte formaĵojn,
235el ni ŝi faris diinojn, en maro senfine vivontajn.
Nun enfermita troviĝas Askano en muroj tendaraj,
meze de sagoj kaj glavoj mortigaj de aro Latina.
Jam rajdantaro Arkida kaj fortaj Etruskoj okupas
lokojn montritajn: sed Turno klopodas kaj sendas korpuson,
240por ke ne ili kuniĝu, kaj povu protekti tendaron.
Do, ne prokrastu; kaj kiam Aŭroro sin levos, al armoj
voku unue kunulojn, kaj ŝildon ekprenu, donitan
al vi de Fajrpotenculo, zonitan de ora ringego.
Kaj, se vi pensas ke ni ne mensogas, kredeble morgaŭa
245suno de multaj Rutuloj grandegan ekvidos buĉadon».
Tiel ŝi diras, kaj malsupreniras, puŝinte per mano