Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/209

volis neniam permesi ke kontraŭ si ili batalu.
Baldaŭ pli famajn venkantojn al ili rezervos Fataloj.
Dume fratino diina al Turno konigas ke Laŭzo
440estas helpota: per ĉaro fluganta li tranĉas anaron.
Kiam li vidas kunulojn: «Nun lasu batalon. Mi volas
sola Palason mortigi; nur al mi Palaso ŝuldota
estas: mi forte dezirus ke patro mem tie ĉeestu».
Tiel li diras: obeas Rutuloj kaj kampon forlasas.
445Kiam li vidas ke ili eliris, Palaso, miranta
pro aroganta ordono, mirege rigardas de Turno
korpon grandegan: longtempe li viron observas silente;
fine al malhumilega tirano li tiel respondas:
«Baldaŭ ĉu riĉaj akiroj kaptitaj , ĉu morto glorega,
450fama min igos; ĉar ambaŭ okazo por patro egalas,
ĉesu minacoj». Dirinte, li mezon de kampo aliras.
Sango en koroj Arkidaj pro timo frostiĝis kaj haltis.
Turno el ĉaro eliras: piede, proksime, li volas
venki Palason. Leono el monta supraĵo saltegas,
455kiam ĝi vidas bovviron en kampo starantan, kaj pretan
por la batalo: jen estas vidiĝo de Turno marŝanta.
Kiam li kredas ke spaco sufiĉas por ĵeto de sago,
lin tuj atakas Palaso, por ke malsamecon de fortoj
povu korekti Fataloj, kaj vastan rigardas eteron:
460«Nun mi, per patra gastigo, per tablo ĉe kiu vi sidis
kvankam fremdulo, vin preĝas, Alcido: favoru penadon,
Turno mortanta min vidu kaptantan sangplenajn armilojn;
Turnaj rigardoj mortantaj venkantan ekvidu vizaĝon».
Aŭdis Alcido junulon: profunde li premis de koro
465grandan ĝemadon, kaj vanajn okuloj fluigis larmegojn.
Tiam la Patro konsolis naskiton per vortoj amikaj:
«Estas por ĉiuj morthoro: mallongan kaj neripareblan
ĉiu posedas vivtempon: sed famon grandigi per agoj,
jen la laboro de virto. Ĉe altaj de Trojo muregoj,
470kiom pereis da filoj de dioj? ĉu mian naskiton
mi mem ne perdis Sarpedon? Jam Turnon alvokas Fataloj
liaj, jam limon de vivodlonita li alproksimiĝas».
Tiel li diris, kaj kampojn Rutulajn denove rigardis .
Tamen Palaso per tuta forteco alĵetas sagegon,