Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/54

sola Kasandro al mi antaŭdiris pri tiuj fariĝoj:
kaj, pri estonto de nia nacio, ŝi - mi nun memoras -
185landon Hesperan kaj regnon Italan tre ofte nomadis.
Kiu sed estis kredonta ke iam al bordo Hespera
venos Trojanoj? Ĉu ŝajnis kredinda Kasandra parolo?
Feban obeu sciigon, kaj vojon nun sekvu pli bonan.
Tiel li diris: kaj ĉiuj tutkore konsilon aprobas.
190Ree ni lasas loĝejon, kaj, kelkajn lasinte kunulojn,
velojn ni streĉas: ekflugas ŝiparo sur maro vastega.
Kiam maralton aliris ŝiparo, tuj kiam nenia
tero aperis, sed ĉie ĉielo kaj ĉie ondaro,
tiam super ni densiĝas vualo el nuboj nigregaj,
195nokton kaj vintron portante: kaj ondo malluma bolegas.
Ventoj senĉese renverŝas akvaron; ondegoj altiĝas
monte, kaj nin dispelitajn ruladas en profundegaĵojn.
Tagon detruis nubegoj. Dum nokto malseka ĉielon
kaŝis, el nuboj rompitaj rapidas bruantaj fajreroj:
200nia el vojo ĵetite, ni vagas sur ondoj mallumaj.
Tagon je nokto, en tuta ĉielo, ne scias distingi
mem Palinuro; kaj vojon tra maro li ne plu rekonas.
Ni dum tri tagoj, kaj tiom samtempe da noktoj senastraj,
vagas necerte, en nigra mallumo, sur ondoj koleraj.
205Fine, post kvara mateno, stariĝas kaj estas vidata
tero, kaj montoj, kaj tre malproksime fumeto fluganta.
Veloj ekfalas; ni prenas remilojn; rapide maristoj
penas turmenti akvaron, kaj ondon sublevas lazuran.
Nin, el ondegoj savitajn akceptas unue Strofada
210bordo. Ĉi tiuj insuloj, nomitaj de Grekoj: Strofadoj,
kuŝas en mezo de maro Iona: Terura Celeno
tie loĝadas kun ĉiuj Harpioj, de tago ĉi kiam
ili forlasis pro timo palacon kaj tablon Finean.
Monstron danĝeran, kaj peston kruelan, kaj dian koleron,
215Stiksaj ondegoj neniam elfaris pli gravan ol ilin:
kapo knabina sur korpo de birdo, kaj ventro malpura
ĉiam iganta sterkaĵojn, kaj manoj ungegaj, kaj frunto
kiun senĉese malsato paligas.}}
Tien portitaj, tuj kiam ni trafis havenon, jen estas
220grasa brutaro da bovoj, tra kampo vaganta sur herbo: