Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/61

blovas, kaj tiujn foliojn subite translokas malpezajn,
450ilin flugantajn en kavo ŝtonega ŝi lasas, kaj orde
tiujn versaĵojn reloki kaj ligi nenial ŝi zorgas.
Estas nenia respondo; kaj oni malbenas Sibilon.
Tie restadu, kaj tempon ne timu elspezi sufiĉan;
kiam eĉ krius kunuloj, kaj kiam fortege al maro
455veloj irontojn alvokus, per vento favora ŝvelintaj.
Trafu pastrinon; kaj de ŝi per preĝoj petegu respondon,
por ke ŝi kantu, kaj buŝon kaj voĉon volonte malfermu.
Ŝi al vi diros Italajn popolojn, batalojn estontajn;
kiel vi povos plenumi aŭ eble forkuri laboron;
460kiaj, por vin danki, ŝi vian iradon ebligos facila.
Kiujn mi povas per voĉo anonci jen estas aferoj:
iru; kaj grandan Trojurbon ĝis astroj altigu glorege».
Kiam, per voĉo amika, Heleno parolis la pastro,
donojn, faritajn el elefantosto kaj oro masiva,
465porti al ŝipoj li tiam ordonas, kaj ilin je multaj
ŝarĝas arĝentaj objektoj; jen estas do: vazoj Dodonaj,
poste kiraso trioble teksita el maŝoj orataj,
kasko kun brila plumfasko, kun bela hararo, armilo
Neoptolema. Al patro li same prezentas donacojn.
470Reĝo aldonas ĉevalojn kun estroj,
kaj remistaron plenigas, al ĉiuj doninte armilojn.
Tamen ŝiparon prepari ordonas Anĥizo, por povi
velojn al vento favora prezenti sen ia prokrasto.
Tiam ministro de Febo, kun granda respekto, parolas:
475«Granda Anĥizo, kaj edzo glorega de sankta Venuso,
zorgo de dioj, dufoje savita el falo Pergama,
estas Aŭzona kamparo proksima; ĝin trafu per veloj.
Tamen ĝin estas necese tra maro longtempe konturi;
ĉar malproksime troviĝas la parto montrita de Febo.
480Iru, li diris, feliĉa pro fila pieco! Pli longe
kial paroli, kaj kial Aŭsterojn prokrasti blovantajn».
Sed Andromako, malgaja pro tiu foriro ĉiama,
vestojn el ora teksaĵo broditajn kaj jakon Frigujan
donas al filo Askano: ŝi edzon egalas per donoj,
485knabon ŝarĝadas per ŝtofaj donacoj, kaj tiel parolas:
«Tiujn objektojn, de mano mem mia faritajn, akceptu,