Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/84

Dido mizera! Vi devis ne sceptron donaci. Jen estas
fido de tiu ĉi kiu, laŭ diro, kunportis Penatojn,
kiu sur ŝultrojn surŝarĝis naskinton, de jaroj premitan.
600Kial do korpon rompitan mi ŝiri ne povis, dronigi
poste en ondojn, per glavo kunulojn kaj junan Askanon
buĉi, kaj filon prezenti manĝotan al patra festeno?
Estis batala finiĝo kredeble necerta! kaj poste?
Kion mi timis, mortonta? En ŝipojn ĵetinte bruladon,
605ilin je fajroj mi tute plenigis: kun patro, kun filo,
mi, detruinte idaron, min poste en flamojn ekĵetis.
Suno, vi kiu lumigas al ĉiuj aferoj de mondo,
kaj vi, Junono, vi kiu ĉagrenojn konsolis kaj konis,
nokta Hekato tra strataj kruciĝoj vokata per bojoj,
610kaj vi, venĝemaj Furioj, mortantan kompatu Elison;
aŭdu min; miajn suferojn rigardu favore, ho dioj;
fine plenumu preĝadon. Se estas necese ke viro
malameginda, Italen naĝinte, havenon altuŝos;
volo se estas Jupitra ke tien li finos kuradon,
615li do almenaŭ, premita de gento batale kuraĝa,
estu el regno pelita, Iulajn ne ĝuu kisadojn,
fine, de siaj kunuloj teruran vidinte mortigon,
helpon petegu: li tiam, sub leĝoj de paco maljusta
estu kurbata, de regno kaj lumo neniam ĝuante;
620sed antaŭtempe lin oni enfosu en sablan sentombon!
Tion mi petas, kaj lastan ĝemadon kun sango mi verŝas.
Kaj vi, Tiranoj, nacion kaj tutan idaron estontan
vi persekutu malame; kaj tiun plezuron al cindroj
donu, ke inter popoloj nek amo nek fido fariĝos.
625Iam de mia ostaro naskiĝu heroo venĝema,
kiu per fero, per fajro, Dardanan premegos anaron,
nuna, ĉiea, ĉiama, dum liaj daŭrados fortadoj:
bordon al bordo, kaj maron al maro, kaj glavon al glavo
kontraŭmetinte; jes! Ili batalu ĝis siaj genepoj!».}}.
630Tiel ŝi diris, tra miloj da pensoj verŝante animon,
dum ŝi, por vivon tedegan eltranĉi, pripensas rimedon;
al nutristino Sikea, al Barko, ŝi diras mallonge:
- Ĉar en patrujo antikva ŝi cindrojn de sia forlasis, -
«Ho nutristino karega, vi Anjon alvoku fratinon;