nun postmarŝas la aliajn! Hekal furiozas. Malbraveco komence vidiĝis nur en privataj domoj kaj sanktejoj, kaj nun ĝi enpenetris en la turtanejojn kaj en la tendojn de via armeo. La brako de militisto malfortiĝis, kaj la armilo falas el lia mano. La mano kaptas citron kaj ŝalmon, kaj anstataŭ militinsignoj oni vidas en ĝi florojn kaj pokalojn. Eĉ maljunuloj, kiuj mezuris vojiron de steloj ŝanĝis sin en frivolajn dandojn, kaj anstataŭ serĉi scion, ili amindumas koketinojn. La sankta danco religia fariĝis nun danco de malĉasteco, kaj la kanto fariĝis ilo flamiganta la sangon al volupto. Kaj nun kiam vi aŭskultas mian plendon, furiozaj dancoj, sonorado de pokaloj kaj ŝtelita amo festenas la tagojn de sia plena libereco. Vere, oni povas ripeti tion, kion diras tiu habira popolaĉo, ĵaluze kaj malamike rigardante al niaj ĝardenoj:—kalkulita, pesigita,—sed,
