Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Se vi la kordojn de l' harpo tuŝas,
Vi miron faras, artisto.
Se kor' ankoraŭ havas esperon,
Per kanto ĝi revekiĝos;
Se la okulo kaŝis larmeron,
Denove ĝi eklarmiĝos.
Kant' via tondru mondan doloron!
La gajon mi ne komprenos . . .
Vi min plorigu, movu la koron,
Aŭ mia brust' ne eltenos.
Ĝi de suferoj longe manĝiĝis,
Silentan premis la ĉeno! . . .
La tempo venis . . . ĝi jam pleniĝis
Kiel vazet' de veneno.
LEO BELMONT.
| Al brusto, al mia... |
| (El Heine.) |
|
Al brusto, al mia—ha, ĝi min doloras, |
| LEO BELMONT. |
