Paĝo:Zamenhof L. L. - Fundamenta Krestomatio, 1903.pdf/361

Tremante, en salonon brilan
Eniris brunvizaĝa sklavo :

"Aŭskultu reĝ',—la sklavo diris—
Mirindaj viroj du aliris
Al la pordegoj de la korto . . .
Traflugis preter la gardantoj
De la kortego, maldormantaj,
Tuj nevidate kaj sen vorto.

Vidante l'mirajn du personojn,
L'ibisoj flugis for . . . Leonojn
De l' ĉen' mi lasis—senkuraĝaj,
Per la kolharoj balainte
La polvon, kapon mallevinte,
La besto-reĝoj la sovaĝaj

Timeme iris, proksimiĝis
Al ili paŝ' post paŝ', stariĝis
De l' flankoj sur la piedegoj;
Netera gardas ilin forto,
Malkovras vojon eĉ sen vorto
Al reĝaj tiuj ĉi pordegoj

Sonor', paroloj eksilentas,
La gastoj kun mireg' atentas . . .
"Sed,—krias laŭte l'ordonanto,—
De kie venas tiuj viroj?
Ĉu portas ili krom' la miroj
Donacon indan por reganto?"

—Reganto granda,—sklavo diras,—
Per forto de la dioj spiras
Iliaj la vizaĝoj brilaj . . .
Ne finis sklavo,—jen subite
En la salonon nepetite
Eniris du de Amram filoj.