a) Czas teraźniejszy ma zakończenie as. (Przykład: mi far/as ja czynię).
b) Czas przeszły—is (li far/is on czynił).
c) Czas przyszly—os (ili far/os oni będą czynili).
ĉ) Tryb warunkowy—us (ŝi far/us ona by czynila).
d) Tryb rozkazujący—u (far/u czyń, czyńcie).
e) Tryb bezokoliczny—i (far/i czynić).
Imiesłówy (odmienne i nieodmienne):
f) Imiesłów czynny czasu teraźniejszego—ant (far/ant/a czyniący, far/ant/e czyniąc).
g) Imiesłów czynny czasu przeszłego—int (far/int/a który uczynił).
ĝ) Imiesłów czynny czasu przyszłego—ont (far/ont/a który uczyni).
h) Imiesłów bierny czasu teraźn.—at (far/at/a czyniony).
ĥ) Imiesłów bierny czasu przeszłego—it (far/it/a uczyniony).
i) Imiesłów bierny czasu przyszłego—ot (far/ot/a mający być uczynionym).
Wszystkie formy strony biernéj tworzą się zapomocą odpowiedniéj formy słowa est być i imiesłowu biernego danego słowa; używa się przytem przyimka de (np. ŝi est/as am/at/a de ĉiu/j — ona kochana jest przez wszystkich).
7. Przysłówki mają zakończenie e. Stopniowanie podobnem jest do stopniowania przymiotników (np. mi/a frat/o pli bon/e kant/as ol mi — brat mój lepiej śpiewa odemnie).
8. Przyimki rządzą wszystkie przypadkiem pierwszym.
