Proletaria Kantaro/Laborista Marseljezo
Ni de l’mondo malnova foriru,
Forskuu ĝian polvon ni!
Kun la ora idol’ ligojn ŝiru
Kaj disfalos la sangimperi’.
Al matsata homaro ni venos,
Al mizera ni venos homar’;
Kune ni la krimulojn malbenos,
Ni ĝin vokos al fina batal’.
Rek.: Leviĝu, stariĝu, malsata popol’!
Leviĝu al venĝa batalo,
Eksonu voko de l’homaro:
Antaŭen al batal’![1]
Riĉularo diskaptas avide
Fruktojn de la penega labor’,
Lastan pecon elŝiras inside
Kaj grasiĝas per ŝvit’ de l’ popol’.
Vi malsatu, vin ili ofendu
Kaj en aĉa, surborsa spekul’
Konsciencon, honoron disvendu,
Dum festenas mokanta riĉul’.
Rek.:
Por vi tombo ripozo unika!
Tutan vivon penegu sen fin’;
Car’-vampir’ viajn fortojn eligas,
Car’-vampiro suĉadas ja vin.
Li bezonas militojn minacajn —
Viajn filojn donadu al li!
Li bezonas festenojn, palacojn —
Vian sangon donadu al li!
Rek.:
Ĉu doloro ne estas tro granda?
Ni leviĝu en venĝa konsent’!
Ĉiuj partoj de la patrolando
De sud’, nord’, orient’, okcident’!
Je ŝtelistoj, je hundoj — riĉuloj,
Je malica vampiro — la car’!
Batu ilin, pereu krimuloj
Kaj denove ekvivos homar’!
Rek.:
Kaj leviĝos post sanga aŭroro
De la vero kaj amo radi’,
Kvankam pagis ĝin granda valoro —
Varma sango de l’ proletari’.
Kaj en sanga popoloj-batalo
Malaperos mizer’ kaj dolor’,
Kaj kuniĝos libera homaro,
En la regno de sankta labor’.
Rek.: