Prologo/Al L. Ivn
< Prologo
Al L. Ivn
En akordoj de l’kor’ impresema
mi agordis mian kreivon
kaj el vivo banala kaj prema
mi transiĝis alian vivon.
Per sonoraj sonaroj mi spiris,
promenante en rimo-aleoj,
kaj literajn ensorĉojn mi diris,
mi, grandegulo-pigmeo.
Sur sonanta ale’ mi renkontis
vivan fonton de vorto-magio, —
mi ne timis plu morton estontan,
ĉar eternas kreeca genio.
Kaj, vagante sur proza bulvardo,
kie stumpoj glatstultaj fieris,
mi renkontis hazarde vin, bardo,
vi modeste kaj grize aperis.
Sed pro ena konscio nevole
mia « mio » en « vio » sin solvis,
kaj en la seriozo frivola
belpetalojn kunrozo disvolvis.
Komuniis min via spirito
el kaliko de l’son-sakramento, —
kaj fariĝis mi via kaptito,
ho, amiko de mia belsento.
Voznesensk, 1 Junio 1923.