Proverbaro Esperanta (Marko Zamenhof)/Голова
Ne bezonas la kapo konsilon de kruroj. Ovo kokinon ne instruas. Lecionoj al profesoro estas vana laboro. Fiŝo scias pri naĝo ankaŭ sen via saĝo.
Pensoj iras trans limo sen pago kaj timo.
Kiu kapon posedas, kombilon jam trovos. Kapo estas por tio, ke ĝi zorgu pri ĉio.
Por kapo malsaĝa suferas la kruroj. Sinjoroj sin batas, servantoj vundojn ricevas.
Piedo ne atentis, kapo eksentis. Mano pekis, dorso pagas.
Staris, ekfaris. Per la kapo malsupren. Eksalte senhalte.
Pekinto pentas, —kolero silentas. Ne iras hakilo al kolo humila. Kiom da kapoj, tiom da opinioj. Kiom da juĝantoj, tiom da juĝoj. Iras ĉiu kruro laŭ sia plezuro.
Vundan lokon protektis, alian difektis.
Kiu perdis la kapon, ne bezonas jam ĉapon. Ne valoras bofilo, kiam mortis filino.
Estinta amiko estas plej danĝera malamiko.