Li tamen ne elparolas tiujn demandojn, sed post kiam li sin vestis, li aliras al la fremda sinjoro kaj diras:
—Mia patrino ne estas hejme.
—Kaj via patro?
—Mi ne havas patron.
—Ĉu li mortis?
—Mi neniam havis patron; mi havas nur patrinon.
Tiu stranga respondo kredigus al la fremdulo, ke la knabo estas idiota, sed liaj okuloj esprimas la malon, kaj li diras:
—Eble li mortis antaŭ via naskiĝo?
—Mi ne scias; li alportis min ĉi tien en kesteto, kaj neniam li revenis...
Jen dua respondo ankoraŭ pli stranga ol la unua, sed la okuloj de la knabo montras klare, ke li estas nek idiotulo nek simplulo kaj la fremda sinjoro ekpensas, ke li ne bone komprenis la respondon de la knabo, kaj metante la manon sur lian bukloriĉan kapon, li demandas plue:
—Kiel vi nomiĝas?
—Moseo.
—Kaj kiel estas via familia nomo?
Moseo pripensas kaj tiam respondas:
—Landman, ĉar mia patrino sin nomas Landman.
La fremdulo kredas, ke li trovis la solvon de la mistero, ekpensante ke la knabo estas bastardo, kies patro restis nekonata, kaj kompatante lin, li ekkaptas lian manon kaj sidiginte lin sur sian genuon tuj apud la violonĉelo, li demandas:
—Kiom da jaroj vi havas?
—La kesteto estis portata ĉi tien en 1896^a; mi estis tiam tre juna infaneto.
—Kie estas nun via patrino?
—Ĉe Klomp.
