Ĉu socialismo konstruiĝas en Sovetio?/VI
Futer: Kiu faras komparon inter la reĝimoj nun ekzistantaj en Sovetio, Italio k Germanio, tiu vole-nevole devas konstati, ke multrilate ili tre parencas. Nature ekzistas inter ili diferencoj. La diktatoreco de Musolini ne estas tute sama kiel tiu de Hitler k la absolutismo de Stalin ne identas kun tiu de lia Berlina kolego.
Unu el la ĉefaj trajtoj de tiuj reĝimoj estas la militismo. Tiurilate oni ne povas nei, ke Sovetio faris grandegajn progresojn. Inter multaj kompetentaj atestoj mi volas mencii tiun de la itala generalo Grazioli, kiu antaŭ ne tre longa tempo vizitis oficiale la «landon kie oni konstruas socialismon» k raportis poste tre favore pri la ruĝa armeo. Interalie li diris, ke ĝia spiritostato ŝajnas al li taŭga, laŭcela k iel similas tiun de la Napoleonaj armeoj post la Franca Revolucio. Teknike ĝi ankaŭ estas tre bone ekipita. Estas evidente, asertis nia faŝista moŝto, ke la unua kvinjara plano havis ĉefe kiel celon tiun ekipadon. Kaj li substrekas en sia raporto, publikigita en la Ĵurnalo de Italio (Giornale d’Italia), ke la ĉefa karaktero de la milita aparato sovetia estas pli ataka ol defenda.
La fakulo Grazioli certe ne havas motivon por ne raporti sincere k sekve oni povas fidi al liaj diroj, ĉu ne?
Ruper: Vi kredas eble ĉagreni min per tiu raporto de itala generalo; tute male, mi ĝojas scii, ke la Ruĝa Armeo estas potenca k batalpreta; ĝi ja estas en la servo de l’ mondrevolucio k ĉiuj klaskonsciaj laboristoj devas pro tio danki al Stalin k Voroŝilov.
Futer: Ĝis tia grado vi estas blindigita! Ĉu do la «ruĝa armeo» helpis al la ribelantaj bulgaroj komunistaj sukcesigi en sia lando la revolucion? Ĉu ĝi helpis al la Kantona Komuno eviti malvenkon k la murdon al pli ol 30.000 ĉinaj revoluciuloj? Ĉu ĝi iel ajn provis malhelpi, ke la germanaj komunistoj estu venkataj de Hitler? Neniel! Mi ne volas esplori, ĉu fakte ĝi kapablas aŭ ne plenumi la rolon, kiun en demagogiaj paroladoj la bolŝevikoj kutimas atribui al ĝi. Nur la faktojn mi nun volas mencii.
Sed, kompense (?!), la t. n. ruĝa armeo tre bone plenumis imperialismajn taskojn, batalante kontraŭ Georgion, kiu volis konservi sian nacian sendependecon. Ĝi eĉ batalis kontraŭ Ĉinion por konservi la manĉurian fervojon, kiun Stalin vendis antaŭ nelonge al Japanio. Kaj nun, aliance kun la franca armeo, ĝi prepariĝas por eventuala batalo kontraŭ Germanion. Ĉu tiuj nekontesteblaj faktoj pruvas favore al via aserto? Ne, certe ne!
Aliparte, ĉu vi scias, ke jam de unu jaro estas farata en Sovetio grandskala k intensa propagando por encerbigi la patriotismon al la sovetianoj, kio tute ne okazis, kiam la ruĝa armeo fakte batalis por revolucia celo kontraŭ Kolĉak, Denikin k. a. blankulojn. Nun Stalin celas ŝovinisme dresadi la tutan popolon. Kiel pruvon pri mia aserto mi citu tekston, aperintan en La Vero (La Pravda) el Moskvo, n-ro de la 19-a de marto 1935:
«La sovetia patriotismo provizas k nutras heroojn, bravegulojn, milionojn da kuraĝaj militistoj, pretaj en nekontraŭstarigebla lavango, ĵetegiĝi sur la malamikojn de la lando k ilin ekstermi. Per la lakto de l’ patrino, oni enblovas al nia junularo la amon por la lando. Kaj ni devas patriotisme eduki la novajn generaciojn, por ke la interesoj de la lando staru super ĉio k estu al Sovetianoj pli karaj ol ilia propra vivo. Ĉiuj riĉoj de la scienco, ĉiuj ebloj de l’ tekniko devas esti utiligataj por aktiva k arda propagando favore al la sovetia patriotismo.
«Tiaokaze la lernejo ludas decidan rolon. Dependas de la instruisto, ke per tiaj materialoj, kiaj estas la gepatra lingvo, la historio pri la lando, la geografio, la strukturo de l’ ŝtato ktp. oni povu eduki la infanojn, ke ili fariĝu indaj de l’ glora patrio. Ĉiu datreveno, ligita kun historiaj okazintaĵoj, ĉiu movado dediĉita al la heroismo k al la gloro de l’ Ruĝa Armeo, iu muzeo, iu ekskurso, iu ajn okazaĵo estas taŭgaj rimedoj por la edukado al homoj, kies okuloj daŭre restos fiksitaj kontraŭ la limoj de l’ lando, por senĉese observi la movadojn de l’ malamiko.
«Per la plej granda zorgo, per arto, per diligento ni ameme flegados la altan k nevenkeblan spiriton de l’ sovetia patriotismo. La sovetia patriotismo estas unu el la plej rimarkindaj fenomenoj de la Oktobra Revolucio. Kiom da forto, da belo, da agemo troviĝas en ĝi!
«La sovetia patriotismo brulas en nia lando per glora flamo. Ĝi movas la vivon, ĝi funkciigas la motorojn de niaj atak-ĉaroj, de niaj grandegaj bombard-aeroplanoj, de niaj torped-ŝipoj k ĝi ŝargas niajn kanonojn. La sovetia patriotismo garde staras ĉe la limoj de la lando, kie niaj malnoblegaj malamikoj, jam mortkondamnitaj, minacas nian kvietan vivon, nian potencon, nian gloron. Kaj se la malamiko ekatakos, la sovetiaj patriotoj prenos la armilojn k per sia kuraĝo, laŭ ĝis nun en la historio de l’ homaro nevidita heroismo, forbalaos la faŝistajn rabistojn el la tersupraĵo.
«La nevenkebla militemo de l’ sovetia patriotismo radiadu k kreskadu!»
Ĉu Hitler, ĉu Musolini aliel parolas?…
Ruper: Evidente tiaj paroloj sonas iom strange ĉe niaj oreloj. Sed ili estas klarigeblaj per la dialektika metodo marksisma. Nuntempe la situacio en la mondo estas alia ol dum la unuaj jaroj de l’ Revolucio k sekve la taktiko devas ankaŭ esti aliigata k la agitado alpreni alian formon. Tamen la celo restas la sama: la mondrevolucio. La Ruĝa Armeo en oportuna momento certe ludos sian laŭcelan rolon. Stalin ne povas malatenti, ke Germanio konsiderinde pliintensigis lastatempe sian militpreparadon k minacas la pacan konstruadon de l’ socialismo sur unu sesono de l’ mondo…
Futer: Katolikoj ankaŭ ĉiam sukcesis tre bone pravigi «dialektike» ĉiajn farojn de l’ papo… Sed vi devus almenaŭ ne forgesi, ke Hitler decidis restarigi la devigan militservadon post kiam Francio mem plilongigis la tempon de l’ militservado k post la raporto de Tuĥatĉevski antaŭ la Kongreso de l’ Sovetoj en Moskvo. Iver, kiu tre atente legas la ruslingvajn gazetojn, eble povas doni al ni pri tio precizajn informojn.
Iver: El Novaĵoj (Izvjestja) de la 31-a de januaro 1935 mi notis interalie jenon el la raporto pri kiu vi ĵus parolis:
«…Dum la kvar lastaj jaroj nia milita aviadilaro pligrandiĝis je 330%; la nombro de niaj rapidaj tankoj je 2.475%; tiu de niaj malpezaj tankoj je 760%, de la mezaj je 792%.
«La nombro de la mitraliloj 2½- 7-obliĝis, laŭ la formacioj. La peza artilerio pli ol duobliĝis… La nombro de niaj submaraj ŝipoj pligrandiĝis je 535%; tiu de niaj marbordaj defendŝipoj je 1.100% k tiu de niaj torpedŝipoj je 470%… La nombro de niaj soldatoj kreskis de 600.000 ĝis 940.000… Anstataŭ militbuĝeto el 1.665 milionoj da rubloj, difinitaj por la jaro 1934, la Defenda Komisario elspezis 5 miliardojn k por 1935 la buĝeto estos 6½ miliardoj…»
Tiuj nombroj klarigas, kial dum la lastaj sep jaroj nur 1.100 milionoj estis elspezataj por konstrui lernejojn (pro nesufiĉa nombro, la geknaboj lernas laŭ 2 ĝis 3 sinsekvaj taĉmentoj en la tago) k kial la buĝeto por la sanprizorgado estas tiom ridinde malalta. En la raporto de Kaminski, publikigita en Novaĵoj (21-an de januaro 1935) oni eĉ povas legi jenan konfeson: «…Dum la jaro 1934 en niaj hospitaloj la medikamentoj k seninfektigaĵoj bezonataj estis haveblaj nur en la proporcio de 20%…»
Sed, tre karakterize, Kaminski preterlasis mencii en sia raporto pri la instalo de kelkaj vere mirindaj hospitaloj, kiel tiu en la Kremlo, kie la oligarkoj povas ricevi flegadon, kiu estas enviinda eĉ de riĉuloj el kapitalistaj landoj.
Futer: Tiuj faktoj, kiujn neniu povas kontesti, klarigas bone, kial nuntempe en kelkaj el la plej reakciaj gazetoj francaj oni parolas laŭde al Stalin k tre favore pri la «rusa armeo». Kial ankaŭ rusaj blankuloj, ekzilitaj en Francio, povis lastatempe sendi al la tuta gazetaro jenan tre signifoplenan komunikon:
«La Unuiĝo de l’ Rusaj Junuloj esprimas al la franca publiko la viglan kontenton, kiun spertas la rusaj naciistoj, sekve de la interkonsento, subskribita de s-ro Laval k de la sovetiaj registoj… Pro duobla motivo la U. de l’ R.J. aprobas la rezulton de l’ Moskvaj intertraktoj. Unuflanke ĝi vidas en ili garantion kontraŭ minaco el ekstero; aliflanke, kiel etapon apenaŭ vualitan pri likvidiĝo de l’ komunisma sistemo fare de l’ naciiĝanta revolucio…»
Tiun komunikon ne publikigis La Homaro (L’Humanité, organo de l’ franca kompartio) k verŝajne Ruper neniam aŭdis pri ĝi… Ruper: Ne, fulmotondro! ne, mi ne legis tiun kalumniaĵon, kiun povis publikigi nur burĝaj kontraŭrevoluciaj ĵurnalaĉoj. Nur klasperfiduloj legas burĝan prozon…
Kial do vi ne mencias, ke K-do Litvinov proponis antaŭ kelkaj jaroj en la nomo de U. S. S. R. la universalan senarmiĝon k ke la burĝaj registaroj malakceptis tiun proponon?…
Futer: Estus vere mirige, se kapitalistaj ŝtatoj konsentus detrui siajn armilojn. Lenin k ĉiuj revoluciuloj ĉiam opiniis, ke la kapitalismo nepre naskas militojn. Ĝi «portas en sia sino la militon, kiel la nuboj portas la tondron» diris foje Johano Ĵores (Jaurès). Sekve la propono de lia komisara moŝto Litvinov estis tute ridinda k sensenca. Ĝi memorigas pri simila propono de la caro en 1898. Jes! jam antaŭ 37 jaroj Nikolao la II-a iniciatis internacian konferencon, kiu kunsidis en Hago (Nederlando), k havis la senarmigon en sia programo. Stalin k Litvinov fakte elpensis nenion esence novan por certigi la pacon. Ili nur celas trompi la simplan popolon per blufa propono. Hitler ankaŭ plurfoje faris porpacajn deklarojn.