Ĉevalon sian li purigis,
Estante forte kolerega,
Kaj diris : "min diablo igis
En loko loĝi malbonega!
Ni ĉiam tie ĉi restadas
En turka kvazaŭ batalado :
Nur solan supon ni manĝadas
Kaj eĉ ne pensas pri drinkado.
Kaj mastro tie ĉi malbona,
Malbonan havas li edzinon. . . .
Nek via skurĝ', nek vorto bona
Admonas tie ĉi virinon!
Kaj jen mi tion saman vidas . . .
Ĉevalo tute jam forestis,
Kaj mi sur benko rajde sidas . . .
Jen kia strang'-okazo estis!"
Kaj li daŭrigis plibonigi
Lipharon. "Eble ne timulo,
Li diris, estas vi, sed igi
Vin miri povas mi spertulo."
