La Aventuroj de Alicio en Mirlando/Antaŭparolo de la aŭtoro
I
En somerbril' ni glitas kvar:
Du fuŝe uzas remon,
Fuŝregas tria knabinet'
Boatan la vagemon.
La kvara (nejunulo) celas
Indulgi la revemon.
II
"Kruela Tri'! Ĉu volas vi
En tia hor'— rakonton?
Se pri la astmo scius vi,
Vi eble sentus honton!"
— Protesto senutila! Venkas
Trivoĉa kri', "Rakonton!"
III
_Unua_ per komanda voĉo
Ordonas ekrakonti,
Kaj pli ĝentile _Dua_ petas
"Jes, nepre _mir_-rakonti."
Rakonton petolrompas _Tria_
(Ne scias _ŝi_ ja honti!)
IV
Silento falas! De nun ĉiu
Aŭskultas plenkredulo
Pri l' _Sonĝinfano_ kiu vivas
Kun bird' kaj best' kunulo,
Kunul', jen kiel arbo alta,
Jen eta kiel kulo.
V
Tre ofte volus la laculo
La Sonĝon maldaŭrigi,
Promesas je sekvanta fojo
Ĝin iom plilongigi.
"Jam venis la sekvanta fojo,
Nin volu kontentigi!"
VI
Do kreskis plu la Mirlandaĵoj
Iom post iom, grade:
Naskiĝis ĉiuj en boato
Dum vagis ni remade.
— Subiras sun', do hejmen gaje
Ni remas babilade.
VII
Jen _Alici'_. Akceptu ŝin
Kaj gardu en memoro:
Al pilgrimint' ja kara estas
El malproksim' la floro;
Velkinte ĝi memorojn vekas
Valorajn pli ol oro.