Ĉi tiu paĝo estas provlegita
— Jen ĉiujn miajn tagojn kaj ilian doloron al Vi mi oferdonas!
— Jen ĉio, kion mi trasuferis kaj travivis, estu por Via gloro!
— Ho, Sinjoro mia! Rifuĝejo mia! Mia Savinto!
Li subite leviĝis el la seĝo kaj ĝemante ĵetis sin al la piedoj de l’ kruco.
— Kristo! Kristo!
Fortega ploro suprenlevis lian bruston kaj fariĝis al li iom post iom ĉiam pli bone.
La sonoriloj intertempe bruis tra la mondo: Pax tecum!
Fine la sonoriloj silentiĝis kaj la suno subiris. Per mallarĝa, lasta ora radio ĝi enrigardis ankoraŭ unufoje en la ĉelon kaj lumigis per brilo la mizerikordan figuron de Kristo kaj la klinitan monaĥon ĉe Liaj piedoj.
Vespera ombro ekregis…
| Kun permeso de l’ aŭtoro el pola lingvo tradukis | |
| Kraków. | Władysław Grabowski. |
[Ornamaĵo mankas]
