SABATO
"Ĉu vi nun rakontos al mi historiojn?" demandis la malgranda Hjalmar, kiam la dio de dormo lin enlitigis.
"Hodiaŭ vespere ni ne havas tempon por tio," diris la dio de dormo kaj etendis super li sian belan ombrelon. "Rigardu do tiujn Ĥinojn!" La tuta ombrelo estis simila al granda Ĥina taso, sur kiu estas prezentitaj bluaj arboj kaj pintaj pontoj kaj malgrandaj Ĥinoj, kiuj staras kaj balancas la kapon, "Ĝis morgaŭ ni devas bele ornami la tutan mondon," diris la dio de dormo, "ĉar estos ja sankta tago, estos dimanĉo. Mi iros sur la turon de la preĝejo, por vidi, ĉu la malgrandaj spiritoj de la preĝejo frotpurigas la sonorilojn, por ke ilia sonorado bele sonu. Mi iros ankaŭ sur la kampon kaj esploros, ĉu la ventoj forblovas la polvon de la herboj kaj folioj, kaj - kio estas la plej malfacila laboro - mi deprenos ĉiujn stelojn, por ilin poluri. Mi prenos ilin en mian antaŭtukon, sed antaŭe oni devas ilin numeri, kiel ankaŭ la truojn, en kiuj ili sidas tie supre, por ke ili povu poste ricevi denove sian ĝustan lokon, ĉar alie ili ne sidus fortike kaj ni havus tro multe da falsteloj, kiuj falegus unu post la alia!"
"Aŭskultu, ĉu vi scias, kion mi diros al vi?" komencis malnova portreto, kiu pendis sur la muro, ĉe kiu Hjalmar dormis, "mi estas praavo de Hjalmar. Mi dankas vin, ke vi rakontas al la knabo historiojn, sed vi ne devas konfuzi liajn ideojn. La stelojn oni ne povas depreni kaj purigi! La steloj estas korpoj de universo tiel same, kiel nia tero, kaj ĝuste tio estas ilia bona flanko."
"Koran dankon, vi maljuna praavo!" diris la dio de dormo, "koran dankon! Vi estas ja la ĉefo de la familio, vi estas la praĉefo! Sed mi estas pli maljuna ol vi. Mi estas maljuna idolano. La Romanoj kaj Grekoj nomis min dio de sonĝoj. Mi vizitis la plej distingindajn domojn kaj mi vizitadas ilin ankoraŭ nun. Mi komprenas interrilati kun homoj malaltaj kaj kun homoj altaj! Nun vi povas rakonti anstataŭ mi!" Post tiuj vortoj la dio de dormo forlasis la ĉambron kaj forprenis kun si sian ombrelon.
"Nun oni jam eĉ ne havas la rajton diri sian opinion!" diris la malnova portreto.
Kaj tiam Hjalmar vekiĝis.
DIMANĈO
"Bonan vesperon!" diris la dio de dormo, kaj Hjalmar faris kapsignon, sed rapide alsaltis kaj turnis la portreton de la praavo al la muro, por ke ĝi ne povu aliĝi al la interparolado kiel hieraŭ.
