Mi ja igis la korpon tre bone fleksebla,
(Li respondis tre vigle al filo)
Per jena ŝmiraĵo—por vi aĉetebla
Pobotele per unu spesmilo.
Maljunul'! (la demandon la filo nun ŝanĝis)
Ja sendenta al vi la makzelo,
Sed anseron kun ostoj, eĉ bek' vi formanĝis!
Jen vere mirinda muelo!
Dum juneco min logis la leĝoscienco
Je l' edzino mi havis procesojn:
Eĉ sur feron mi nun (dank' al tiu parenco)
Povus fari la makzelimpresojn!
Tre maljuna vi estas! pro tiu okazo
Senpoviĝas, ĉu ne, la okulo?
Tamen jen balanciĝas angil' sur la nazo!
Ho, klarigu, mirinda lertulo!
Tri klarigojn vi havis (kolera l' ekkrio)
Vi forkuru, vi—fosu tomatojn!
Mi ne plu da instruo... sufiĉas ja tio!
Forpermeson ricevu aŭ—batojn.
—"Ne prave!" diris la Raŭpo.
"Mi timas ke ne tute" diris Alicio hontante; "kelkaj el la vortoj ŝanĝiĝis."
"Malprave, de komenco ĝis fino," diris decide la Raŭpo. Sekvis kelkminuta silento.
Unue parolis la Raŭpo. "Kiun grandecon vi deziras havi?" ĝi diris.
"Ho, pri grandeco, mi ne estas tre postulema," rapide Alicio respondis, "sed vi scias ke oni ne ŝatas tiel ofte ŝanĝiĝi."
—"Ne scias," diris la Raŭpo.
