dum la bizanta periodo kaj persistas en la nuna grekaĵo.
b) La Ne-Ionaj dialektoj, el kiuj la plej notindaj estas la dora (Pindaros, Teokritos) kaj la lesba (Alkeos, Safo).
La Itala sub-grupo konsistas, inter aliaj, el:
a) La Latina lingvo, kies plej antikva konata monumento, la surskribaĵo de Duenos, apartenas al la IV-a jarcento antaŭ Kristo. Ĝi estas konata de ni eĉ en siaj plej intimaj ecoj, dank’ al riĉa literaturo, kiu plenigas multajn jarcentojn, dank’ al multaj surskribaĵoj kolektitaj el ĉiuj partoj de l’ romana mondo kaj dank’ al la atestoj multnombraj de la gramatikistoj. Elirinte el vilaĝeto de Latium, disvastigita en Eŭropon kaj Afrikon dank’ al romana almilitado, ĝi regas ankoraŭ en tuta Eŭropo per la romanaj lingvoj: provenca, franca, itala, k. t. p. Tiuj lingvoj kaj la esploroj en Pompei faciligas al ni la konon de la popola parolata latina lingvo.
b) La Umbra lingvo (Eŭgubinaj Tabeloj).
c) La Oska lingvo (ĉirkaŭ du cent surskribaĵoj).
La Kelta sub-grupo konsistas el:
a) La Gala lingvo, kiu mortis, post kiam la Romanoj almilitis Galujon. Krom kelkaj vortoj, kiuj eniris en la latinan lingvon, ĝi estas preskaŭ tute forgesita kaj lasis, kiel postsignojn de sia ekzisto, nur kelkajn difektitajn kaj apenaŭ kompreneblajn surskribaĵojn.
