Ĉi tiu paĝo estas provlegita
«Kaj ke oni ne esperu ke la homaro kontentiĝu per la malpli bona, de la malpli simpla, de la malpli kompleta. Tio estus forgesi ke ĝi estas kaj estos pli kaj pli klera pri la demando… La homaro grimacetas pli aŭ malpli longe antaŭ la pli bona, sed ĝi venas al ĝi ĉiam.»
V. Esperema
Parizo, 1 aŭgusto 1910.
