Denove Sro L. en Kristiania priparolis gin kaj proponis la peron
de la oficejo.
Kiel eble niaj legantoj memoras, la oficejo en Bern kaj la ligo kresta por la starigo de la oficejo estas entreprenoj de Prof. Ostwald, kaj rimarkeble estas, ke nur estas la amikoj de O., kiuj interesas sin por ¢i-ltiu ,neitrala afero“. Tralegante la jaran raporton de la unua jaro (1911), mi trovis inter la 112 membroj 30 gis 40 al mi konatajn nomojn de idistoj, dum mi ne trovis eĉ unu de esperantisto konata al mi. La sola esperantisto, pri kiu mi scias, ke li anigis. estas la konata Sre Jacob Schmidl, Bern, kiu kune kun alia esperantisto estis invitata en la lasta momento por éeesti la fondon de ,la ligo*. Sto Schmidt cetere estis eljetita de la ligo pro la artikoloj en ,Germana Esperantisto“, en kiuj li senvualigis la entreprenon.
Oni efektive vidas, ke gi estas starigita por anstatati la delegacion, nur ne estas la intenco elekti inter la jam ekzistantaj inter- naciaj.lingyoj iun, kiu estos la estonta helpa lingvo; sed la tasko de la ligo estas peti al la universitatoj, instruaj institucioj kaj komercaj ¢ambroj de la éefaj civilizita] landoj, ke ili fondu ,Laboran Komision“, kies tasko estus elekti inter laekzistanta] lingvoj tiun, kiu ey perfektigitan, lat plej fresdataj lingyajlaboroj(!) povus esti proponata por alpreno al la tuta mondo.
Kiel oni vidas, estas la intenco krei tute novan lingvon; sed la vera intenco, kiu sin kasas malantaii gi, oni facile divenas.
,»Franca Esperantisto* en bonega artikolo ,Non bis in idem* (hayebla en special-presajo) skribas, ke ,la esperantistoj kaj la veraj amikoj de la lingvo internacia farigus, ankoraii unu fojon pli, trompitaj, se ili aligus naive al la funkciado de tiu nova batalmasino, tro simila al la mitologia éevyalo de la Troja milito.
Lingvo internacia ne estas kreota, @i jam ekzistas, Esperanto estas gia nomo! Ni esperantistoj ne okupu nin pri la ,ĉevalo de Troja“ kaj ne enlasu gin en nian tendaron.
Esperanto jam bone enradikigis en la vicoj de la propacaj amikoj, mi nur volas citi kelkajn nomojn de famaj pacifistoj: Alfred H. Fried, Senatano Lafontaine, direktoro de la propaca oficejo en Bern, Barono d'Hslournelle de Constant, Felix Moscheles kaj la jus mortinta William Stead.
Diversaj propacaj kongresoj ankat jam esprimis la deziron, ke Esperanto estu permesata flanke de la aliaj lingvoj (ekz. la 4« franca, Lyon 1906, kaj la 168 inlernacia, Miinchen 1907).
