La leĝo, kiu diras, ke fremdulo
Por ĉiu homo devas esti sankta.
TOAS.
Videble la kaptitoj por vi estas 40
Tre karaj; ĉar de granda ekscitiĝo
Vi la plej ĉefan vorton de l' saĝeco
Forgesas, kiu diras: ne incitu
La potenculon!
IFIGENIO.
Sed ĉu mi parolas,
Ĉu mi silentas, vi ja scias, kio 45
En mia koro estas nun kaj ĉiam.
Ĉu rememoro pri egala sorto
Ne naskas la kompaton en la koro?
Kaj tiom pli en mia kor'! En ili
Min mem mi vidas. Antaŭ la altaro 50
Mi mem ja tremis, kaj la frua morto
Solene min ĉirkaŭis genuantan;
Jam la tranĉil' ekbrilis, por trabori
La bruston, plenan de bolanta vivo,
Teruro trapenetris mian koron, 55
Mi fermis la okulojn, kaj—mirakle
Mi trovis savon. Se al ni la dioj
Favore sendis savon kontraŭ morto,
Ĉu ĝi ne estas nia sankta devo
Repagi tion al malfeliĉuloj? 60
Vi tion scias, vi min konas, tamen
Vi volas nun perforte min devigi!
TOAS.
Obeu la oficon, ne la reĝon!
Paĝo:Goethe - Ifigenio en Taŭrido, 1921, Zamenhof.pdf/94
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
