Edzino de Korobkin. — Mi kore vin gratulas, Anna Andrejevna, pro la nova feliĉo.
Lulukov. — Mi havas la honoron gratuli, Anna Andrejevna! (Kisas ŝian manon kaj poste, turninte sin al la rigardantoj, klakas per la lango kun mieno de braveco.) Marja Antonovna! Mi havas la honoron gratuli. (Kisas ŝian manon kaj turnas sin al la rigardantoj kun tia sama braveco.)
MULTO DA GASTOJ en nigraj surtutoj kaj frakoj aliras antaŭe al la mano de Anna Andrejevna, dirante: «Anna Andrejevna!» poste al Marja Antonovna, dirante: «Marja Antonovna!» BOBĈINSKIJ kaj DOBĈINSKIJ sin trapuŝas.
Bobĉinskij. — Mi havas la honoron gratuli!
Dobĉinskij. — Anton Antonoviĉ! Mi havas la honoron gratuli.
Bobĉinskij. — Ni gratulas pro la feliĉa fariĝo!
Dobĉinskij. — Anna Andrejevna!
Bobĉinskij. — Anna Andrejevna! (Ambaŭ aliras samtempe kaj kunpuŝiĝas per la fruntoj.)
Dobĉinskij. — Marja Antonovna! (Kisas ŝian manon.) Mi havas la honoron gratuli. Vi havos grandan, grandan bonstaton, vi portos oran veston kaj vi manĝos diversajn delikatajn supojn, tre amuze vi pasigos la tempon ...
Bobĉinskij, interrompante. — Marja Antonovna, mi havas la honoron gratuli! Dio donu al vi ĉiuspecan riĉecon, multe da mono kaj fileton tian malgrandan, jen tian! (Montras per la mano.) Ke oni povu sidigi lin sur la manplaton, jes! Ĉiam la bubeto krias: ŭa! ŭa! ŭa!
