Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Trzy razy księżyc odmienił się złoty,
Jak na tym piasku rozbiłem namioty.
Trifoje ora luno aliiĝis,
De kiam mi sur sablo metis tendojn.
Edzino mia nutris infaneton,
Krom infanet' tri filoj, tri filinoj,
Tut-familio, nun enterigita,
Kun mi alvenis. Naŭ' da dromedaroj
Matene iris sur la sabl-altaĵojn,
Nutriĝi per kalama herb' ĉemara;
Vespere ĉiuj sin kuŝigis ronde,
jen kie fajro longe jam ne brulas.
En kruĉoj akvon portis la filinoj,
La fajron miaj filoj bruligadis;
Edzino, kun filet' ĉe brust', kuiris.
Nun ĉio estas, kie tombo jena
Al radianta suno reridetas;
Sub kupolet' de l' Ŝeĥo kuŝas ĉio.
Kaj mi revenas sola! — ho, doloro! —