faris malbone. — Je kio sin teni? — Metu vin en mian situacion. — Atendu, venas al mi ideo. — Kion vi diras pri tio? — Efektive, via ideo estas tre bona. — Kiel ŝajnas al vi? — Mi estas decidita. — Ĝi estas via opinio? — Mi kredas, ke vi faros bone. — Ĉu ne estas alia konsilo? — Mi devis postiri mian unuan ideon. — Kion ni faros? — Oni devas tamen preni decidon. — Mi faros alie.
Por certigi.
Nenio pli vera. — Mi donos al vi vidigojn. — Mi ĵuras al vi, ke ĝi estas la vero. — Mi donas al vi mian vorton de honoro. — Mi diras al vi, ke ĝi estas vera. — Ĝi estas certa. — Estu certigita! — Vi povas kredi al mi. — Mi estas certa je tio. — Mi garantias al vi la fakton. — Mi povas vin certigi je tio. — Mi havas klarajn vidigojn.
Por nei.
Vi vin trompas. — Tio-ĉi ne estas vera. — Ne, ne vera. — Estas malvero. — Ne povas esti. — Mi vin certigas, ke ne. — Mi ne diris tion-ĉi. — Mi neas formale. — Mi penas kredi al vi. — Vi estas en la plej granda eraro. — Vi vin trovas en eraro. — Nenio pli malvera ol tio.
==Vizito.==
A. Oni sonoras. Oni frapas. Ĉu estus sinjoro B.?
Servanto. Sinjorino, ĉu vi volas akcepti sinjoron B.?
A. Enkonduku lin en la saloneton.
B. Sinjorino, mi havas la honoron deziri al vi bonan tagon.
A. Bonan tagon, sinjoro.
— Sidiĝu, mi petas.
— Volu sidiĝi.
— Kiel vi fartas?
B. Tre bone, sinjorino, mi dankas. Kaj vi?
A. Mi estis iom malvarmuminta, sed hodiaŭ mi fartas tre bone.
