Ĉi tiu paĝo estas provlegita
2.
L’ Espero.
L’ Espero.
En la mondon venis nova sento,
Tra la mondo iras forta voko;
Per flugiloj de facila vento
Nun de loko flugo l’o[1] al loko.
Ne al glavo sangon soifanta
L’o la homan tiras familion:
Al la mond’ eterne militanta
L’o promesas sanktan harmonion.
Sub la sankta signo de-l’ espero
Kolektiĝas pacaj batalantoj,
Ed rapide kreskas la afero
Per laboro de la esperantoj.
Forte staras muroj de miljaroj
Inter la popoloj dividitaj;
Sed dissaltos la obstinaj baroj
Per la sankta amo disbatitaj.
Sur neŭtrala lingva fundamento,
Komprenante unu la alian,
La popoloj faros en konsento
Unu grandan rondon familian.
- ↑ lo (ĝi). Itale, hispane.
