Ĉi tiu paĝo estas provlegita
Ĉar Juljet’ ne havas koron
En la brusto; nur eksteren
Kiel franca in’ ŝi vivas,
Kun ĉarmega eksteraĵo.
Rigardaro ŝia estas
Dolĉa ret’, en kies maŝoj
Nia koro kvazaŭ fiŝo
Kaptumiĝas baraktante.
Ĉapitro II
Ke — laŭ Freiligrath — Negrula
Princo batas la tamburan
Ledon, ĝis pro energio
Ĝi rompiĝas sonegante:
Tio estas emocia
Por oreloj kaj la koro, —
Sed imagu, ke subite
Urso sin senkatenigas!
La muziko, la ridado
Eksilentas; timkriante
La popolo diskuregas,
Sinjorinoj ekpaliĝas.
Jen, de sia sklavkateno
Sin subite forŝiregis
Atta Troll. Per grandaj saltoj
Forkurante tra la stratoj —
