Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Jen kolekto de vulturoj
Estis bone aranĝita,
Kun flugiloj etenditaj
Kaj kun timigantaj bekoj.
Ĉu odoro de l’ herbaĉoj
Nebulumis mian kapon?
Strangan senton je la koro,
Kaŭzis al mi tiuj birdoj.
Eble ili estas homoj,
Sorĉumitaj artifike,
Kaj nun vivas kun interno
Pajlŝtopita, malnatura.
La okuloj estingitaj
Min rigardas mortrigide,
Kaj kelkfoje ili ŝajnas
Strabi al la sorĉistino.
Sed Uraka, la maljuna,
Kaŭras apud sia filo,
Pala, muta, ĉe l’ fajrejo.
Ili fandas plumbokuglojn,
La fatalan plumbokuglon,
Mortigontan Atta’n Troll —
Flamoj jen zigzage kuras
Sur vizaĝo sorĉistina.
La maldikajn lipojn movas
Ŝi senĉese, sed sensone.
Ĉu ŝi diras drudan benon,
Ke la kuglo bonprosperu?
