—Mi ofertis observi tiun konduton. Aliflanke, Maria ankoraŭ ne estas mia fianĉino kaj ŝi estas en libero decidi kion ŝi volu. Mi ofertis niri nenion pri tio interkonsentita kun vi; kaj mi plenumis.***
—Mi timas ke la emocio kiu kaŭzos al Maria imagi ke via patro kaj mi estas malproksimaj aprobi kio okazas inter vi, igos al ŝi multan malbonon. Ne volis via patro paroli kun sinjoro de M… pri la malsano de Maria, timantaj ke oni estimu tion kiel prteteksto de malkcepto***; kaj kiel li kaj lia filo scias ke ŝi havas doton… la ceteron mi ne volas diri, sed vi komprenas ĝin. Kion ni devas fari, do, diru vi, por ke Maria ne pensu nek demalproksime****ke ni ne kontraŭtaras ke ŝi estu via edzino; sen ke i lasu plenumi santempe kun tio interkonsentita**** lastatempe kun via patro?
—Estas nur unu maniero.
—Kiu?
—Mi diros tion al vi; kaj mi promesas al mi ke vi aprovos ĝon’ mi petegas al vi de nun ke vi aprobu ĝin. Ni malkaŝu al Maria la sekreton kiun mia patro trudis pri la permeso kiuj li donis al mi vidi en ŝi tiun kiu estos mia edzino. Mi ofertas al vi ke mi estos prudenta ke ne nenion ni lasos noti al mi patro kiu povas komprenigi al li tiun ĉi necesan infidencia*****. Ĉu mi povos daŭre kjonservi tiun kondukon kiun li postulas, sen olkazigi al Maria malĝojojn kiuj faros pli granda la malbonon lo konfesi al ŝi ĉion? Fidu vi je mi: Ĉu ne estas vero ke estas neeble por fari kion mi a patro deziras? Vi vidas ĝin: Ĉu vi ne kredas tion tiel?****
Mia patrino restis silenta dummomente, ka poste, ridetanta en la maniero plej afabla***, diris:
—Bone; sed kondiĉe ke vi ne forgesu ke vi devas promesi al ŝi nur kion vi povos plenumi. Kaj kiel mi parolos al ŝi pri la propono de Carlos?
—Kiel vi parous al Emma en identa kazo; kaj dirante
