raro, dividita en du harplektaĵoj de abundaj guedejas***. Akultis duone la tempiojn kaj ondumis** en ŝia dorso.
La konversacio fariĝis ĝenerala; kaj ia fratino demandis al ,mi preskaŭ sekrete kial mi preferis tiun seĝon, Mi respondis kun «tiel devas esti» kiu ne kontentigis ŝin: ŝi rigardis min mire kaj poste serĉis vane la okulojn de Maria: ili estis tenace** vualitaj de la pappebroj de koloro** raso-perlo.
Leviĝinte la manteloj, oni faris la kutiman preĝon. Nia patrino invitis nin pasi al la salono: don Jeronimo kaj mia patro restis en la tablo parolantaj pri siaj entreprenoj de kampo.
Mi prezentis al Carlos la gitaron de miaj fratinoj, ĉar mi sciis ke li lidis sufiĉe bone tiun instrumenton. Post kelkaj insistoj li akceptis ludi ion. Li demandis al Emma kaj al Maria, dum li agordis, sĉu ili estis emaj danci***; kaj kie li direktis sin partikulare al la lasta, ŝi respondis ke ŝi neniam estis dancinta.
Li turnis al mi, kiu revenis en tiu momento de mia ĉambro, dirante al mi:
—Viro! Ĉu estas eble?
—Kio?
—Ke vi ne donis kelkajn lecionojn pri danco al via fratino kaj la via kuzino. Mi ne kredis vin tiel egoisman***. Aŭ estas ke Matilde trudis vin ke vi ne ĝeneraligu ŝiajn konojn?
—Ŝi fidis je viaj por fari de Kaŭko paradizon de dancistoj —mi respondis al li.
—Je miaj? Vi devigas min konfesi al la fraŭlinoj ke mi estus profitinta pli, se vi ne estus ĉeestinta ricevi lecionojn samtempe kiel mi.
—Sed tio konsistis en ke ŝi havis esperon kontentigi vin la pasintan decembron ĉar ŝi esperis vidi vin en la unua balo kiun oni donis en Ĉapinero.
