li kutime diras, kiam mi aludas pri mia malriĉeco, bezonoj, miaj infanoj, — paralele kun lia riĉeco, oportuna financa situacio, fraŭla soleco… Jes, « akiru monon, kiel mi ». Ankaŭ mi gajnu cent mil spesmilojn per donacricevita lotbileto de mia patro !
Kaj mi, veramanto, estas devigata lin ĉirkaŭflati, ŝajnigi entuziasman amon al li, kore danki lin pro liaj konsiloj kaj konsoloj, pravigi liajn agojn…, nur tial, ke mi povu esperi fariĝi lia heredonto. . . . Mensogo estas cie, la malvero triumfas. — Ho, Vero ! kie vi estas 7 — mi ekkriis maldolće, kaj miaj kunkroćitaj manoj falis sur mian bruston. — Hahaha ! — mi audis raukan ridon apud mi. — Hahaha ! Surprizite mi rigardis flanken- En la kontraua angulo de la ćambro staris belega, ćarma, laumode vestita junulino. — Kiu vi estas, fraulino ? — mi demandis, — kaj kiamaniere vi venis tien Ći ? — Sur mia vojo, tra la ślosiltruo, — śi respondis ridante. — Ću vi ne estas kontenta pri mia vizito ? — Jes, sed . . . mi ne komprenas. . . . Kion vi volas ? kiu vi estas ? — Mi estas la diino de l’ Mensogo, la plej fidela kaj plej konstanta amikino de la homoj. Mi venis će vin, ćar vi jus akre plendis kontrau mia funkciado en la mondo ; kaj mi volas vin averti, ke sen miaj helpoj vi ne povus vivi. — For 1 for de mi, fiulino! . . . au alvenu tien ći, por ke mi povu vin sufoki. — Neeble, — śi ekridis. — Senpripensa homa estajo, vi ! Vi volas min disigi de vi? Estu do. Mi punos vin, sed ne tro severe. Audu : mi rifuzos al vi miajn senojn dum unu tago ; morgau mi ne helpos al vi. Tion dirinte la bela junulino demetis ćiujn siajn ćarmojn : perukon, dentaron, robon, śi forlavis la pentrokoloron de siaj vangoj. . . kaj mi vidis antau mi groteskajn konturojn de abomena monstro, kiu baldau malaperis. Oka horo matene. Novą jaro. La unua de Januaro mil naiicent dek-unu; komenco de nova jardeko. Tri ciferoj « 1 » estas en gi, gi estas do la jaro de Triunuo. Miaj infanoj ćirkauas min, iii bondeziras kaj kisas min, — mi ilin. Oni frapas. La laktovendistino. Maljuna vidvino. Jam de kvar jaroj Si alportas ćiutage la siteleton da lakto al mia hejmo, lati mia mendo, — forte miksitan kun akvo, malgrafi mia « malmendo ». Mi estus jam de longe ćesiginta kun śi tiun komercan interrilaton, sed śi estas tre malrića, mi kompatis al śi, — kaj olte śi atendis kelkajn semajnojn por la pago, śi do ankau kompatis min. Śi eniris en la ćambron.
