VOKI
— 174
Voki. Eligi laŭtajn sonojn, kiel signon, kc iu ilevas veni : volci helpanton konlraŭ rabisto. -2. Inviti, sciigi, ke iu venu : voki kuraciston. V ok o . Vortoj, voĉo rte tiu, kiu vokas. K u n v o k i. Voki, por ke oni kunvenu. R e v o k i. Voki, por ke iu revenu : revoki forsenditan servislon. V okalo. -1. Sono rte la homa parolo, kiu povas esti elparolitaaparte, sen Iielpo de alia sono. -2. Signo, esprimanta tian sonon : La esperanta alfabeto posedas 5 volcalojn : a, e, i, o, u. V okativo. Kazo por esprimi personon, kiun oni vokas, al kiu oni parolas : Amilco, rapide ĉi ticn! Ito Katerino, vi forlasis min ! Volo. Anima funkcio, kiu antaŭiras la homajn agojn kaj estas la kaiizo rte la homaj movoj; kapablo, dank’ al kiu oni decidiĝas fari aii ne fari ion : Ĉu la lioino posedas liberan volon? V oli. Spirite rtecidiĝi fari aŭ ne fari ion: Ali ne volas paroli lcun vi. Kiu volas, tiu povas. V o le... n e v o le . ĉ u oni volas aii ĉu oni no volas; deviĝite : Vole nevole li devis cedi. K o n tr a ŭ v o le . Kontraŭ sia volo. Laŭvole. Laii sia volo, laŭ sia elekto. M em vole. Laŭ sia propra volo : tnemvole sin enslcribi en la armeon. Komparu : D eziri. V olfram ofll em.). Wo. Hemiaelemento, metalo de ŝtala koloro; ĝi estas uzata por farboj kaj en kunfandaĵoj kun ŝtalo. V olonte. Akorde kun sia volo, inklino, kaj tial kun ĝojo kaj plezuro : Volonte mi akeeptas vian proponon promeni cn la arbaro. V olum o. Libro, literatura verko aŭ gia parto, aparte bindita aŭ broŝurita : Iiomano en du volumoj. Du-, t r i- , m u ltv o lu m a . Konsistanta el rtu, tri, multe da volumoj. V olum eno (Geom.). Spaco, okupata rte korpo : El ĉiuj lcorpoj, havantaj egalajn surfacojn, la sfero havas La plej grandan votumenon. Komparu : A m p le k so , e n h a v o .
ZENITO
V olupto. La plej alla senta plezuro, prccipc seksa. Voluptama. Amanta la volupton. Volvi. Ĉirkaŭmeti ion rondforme aŭ serpcntlinie : volvi ŝnuron ĉirlcaŭ bastono, volvi tulcon ĉirkaŭ la brusto. M a lv o lv i. Demeti ion volvitan : malvolvi tulcon de la kapo. V o lv a ĵo . Fartenoj, globforme volvitaj -.volvaĵo delano. Vom i. Elĵeti tra la buŝo enhavon de la stomako : vomi de la ebrieco. V om o. Ago de tiu, kiu vomas : La apomorfino kaŭzas la voinon. Vomiga. Kaŭzanta vomon : voiniga medikamento. Vorto. Sono aŭ kolekto ile sonoj de la homa voĉo, esprimanta ideon. V o r ta ro . Vortoj ite lingvo, en atfabela orrto, kun ilitino rte ilia senco aŭ kun traduko en alian lingvon : llniversala vortaro de Esperanto. L a ŭ v o rte . Precize laŭ la senco ile ĉiu vorto; vorto post vorto : traduki laŭvorte. V osto I.ibcra ekstremo rte la spino rte la vertebruloj; posta parto ile la korpo rte bestoj : vosto de ĉevalo, voslo de scrpcnto. V o s tfo rm a . Ilavanta formon ile vosto. Vualo. Delikata, diafana teksaĵo, precipe por kovri la vizaĝon de 1’ virinoj. V u a li. 1. Kovri per vualo. -2 . Kovri : La nuboj vualas la sunon. V ulgara. Generale uzal.a de la popolo, triviala : vulgara esprimo. V u lg a re . En vutgara maniero. V u lg a re c o . Eco rte tio , kio estas vulgara. Kompa.ru : B a n a la . Vulkano. Monto, el kies supro eliĝas lafo : Vczuvio. Vulpo (Zool.). ltaba mambesto el la familio de 1’ hundoj, kun llava felo kaj longa vosto : ruza lciel vulpo (Canis vulpes). Vulturo (Zool.). Speco de taga raba birdo (Vultur). Vundo. Supcrforta disigo rte la histoj : tranĉvundo, pikvundo. V u n d i. Superforte rtisigi la histojn : vundi per bajonelo. V u n d e b la . Kiu povas esti vundita : Sole la kallcano dc Ahilo estis vundebla.
z Zebro (Zool.). Afrika unuhufulo el la familio de 1’ĉevaloj (Eguus zebra). Zeloto. Fervora adepto de religio.
Zenito. -1 (Astr.). Punkto de la ĉielo, en kiu ĝin renkontas la vertikalo de la loko. - 2. Plej alta grado : La entuziasmo alingis la zeniton.
