multe da energio kaj pacienco.
Mi scias laŭsperte, ke la plej malfacile transireblaj limoj estas la lingvaj. Kaj tamen per esperanto oni povas facile faligi tiujn barojn…
Limoj nepre restu, por ke vivu kaj bonstatu gvidistoj, generaloj, pastroj, interpretistoj, k.s. parazitoj.
– Vi fariĝas ŝovinista ano de Esperantio, ŝerce diris al mi iu samideano.
– Nu, eble, sed tia ŝovinismo povus esti danĝera nur por la loĝantoj de Marso…
La Homaro devos unuiĝi, se ĝi ne volas perei.
Por ke la Homaro unuiĝu, estas necese, ke la homoj povu interkompreniĝi.
La SAT-anoj perfekte pruvas, ke esperanto estas taŭga interkomprenilo tutmonda.
La partoprenantoj de l’ SAT-Kongresoj donas ĉiujare novan pruvon pri eblo de unuiĝo super la landlimoj.
SAT devas fariĝi la embrio de mondregno kun esperanto kiel oficiala lingvo.
Pionire la SAT-anoj faras pli pozitivan laboron ol la politikaj agitistoj, kiuj, vole-nevole, estas oportunistoj.
Ni semu, por ke aliaj povu estonte rikolti.
SAT estu konstruata sur rokoj el fido, honesto, lojalo kaj amo.
SAT-ano ne estas esperantano, sed esperantisto.
La nobla celo Zamenhofa ne povas esti atingota per malnoblaj rimedoj.
SAT mem agnoskas neniun dogmon, politikan aŭ religian, sed ne forpuŝas dogmanojn.
