FRATO
Tamen pli, apenaŭ,
Ol li jam scias. — Li volonte scius,
Pro kio Saladin vin amnestiis,
Nur sole vin.
TEMPLANO
Ĉu eĉ mi mem ĝin scias?
Kun kol’ jam nuda mi sur la mantelo
Genuis, atendante jam la baton, kiam
Min ekrigardas Saladin, alsaltas,
Mansignas, oni min senkatenigas;
Mi volas danki; jen li ploras; mutaj
Ni ambaŭ estas; li foriras, kaj mi
Postrestas. La motivojn nun divenu
La Patriarko mem.
FRATO
Nu, li supozas,
Ke al aferoj grandaj, vere grandaj
Kardio vin destinis.
TEMPLANO
Jes, al grandaj!
El fajroflamoj savi judidinon;
Al Sinai konduki scivolemajn
Pilgrimojn, jes, kaj tiel plu.
FRATO
Atendu
La estontecon! — Dume kontentiĝu. —
La Patriarko mem ja eble havas
Aferojn gravajn por sinjora moŝto.
TEMPLANO
Vi kredas, frato? — Ĉu li eble jam
Menciis tion?
