Mateino, al Ĉarlino.
Vi tuj vidos mem.
Ĉarlino, al Don Juan.
Diru.
Mateino, al Don Juan.
Parolu.
Don Juan
Kion vi volas ke mi diru? Vi certigas egale ambaŭ, ke mi promesis al vi preni vin kiel edzinojn? Ĉu ĉiu el vi ne scias, kio estas efektiva pri tio, kaj ĉu estas necese, ke mi min komprenigu plie? Kial devigi min pri tio al ripetoj? Ĉu tiu, al kiu mi promesis efektive, ne havus ion en si per kio moki la paroladojn de l'alia; kaj ĉu ŝi devas maltrankviliĝi, se nur mi plenumos mian promeson? Ĉiuj paroladoj ne progresigas la aferojn. Estas necese fari, ne diri; kaj la faroj decidas pli bone ol la diroj. Tial nur per tio mi volas interkonsentigi vin; kaj oni vidos, kiam mi edziĝos, kiu el vi havas mian koron. (Mallaŭte al Mateino) Lasu ŝin kredi, kion ŝi volas. (Mallaŭte al Ĉarlino) Lasu ŝin sin flati en sia imagado. (Mallaŭte al Mateino) Mi vin amegas. (Mallaŭte al Ĉarlino) Mi estas tute via. (Mallaŭte al Mateino) Ĉiuj vizaĝoj estas malbelaj apud via. (Mallaŭte al Ĉarlino) Oni ne povas plu elporti la aliajn, kiam oni vidis vin. (Laŭte) Mi havas negravan ordonon por doni, mi venos vin retrovi post kvarono da horo.
