Kie vi floro lilia?
Ĉion forprenis Janko, karulo,
Kion fordoni mi povis;
Ĉie lin serĉas mia okulo,
Sed lin nenie retrovis.
Kie vi estas, falko aera,
Kie vi, mia brilanta suno?
Mi, kiel kampa flor’ en aŭtuno,
Sen vi, pereas mizera.
(Ŝi turnas sin kaj, ekvidinte lin, kun ĝojkrio kuras al li kaj kaptas lian manon.)
Ho Janko, karulo!
Jen, Jontek diris, min malĝojigis,
Ke vi forlasis min, pereigis…
Sed mi vin vidas! Mi kapon premas
Al via brusto! Mi ĝoje tremas!
Kaj vi min same rigardas nun,
Ho, mia falko! ho, mia sun’!
- JANUŜ (flanke).
- JANUŜ (flanke).
Kiel mensogi? Ah! — en momento,
Kiam ĉi larmoj por mi turmento.
(Al Halka.)
Vana la ploro, sufero via!
Ĉu vin forlasi mi iam volis?
Sed nun foriru, ke onklo mia
Ne vidu, ke ni interparolis!
Tamen ne timu! Vin fort’ nenia
El mia koro forigos nun!
- HALKA (ravite).
- HALKA (ravite).
Ho, mia falko, ho, mia sun’!
- JANUŜ (forŝovas ŝin delikate).
- JANUŜ (forŝovas ŝin delikate).
Trankvile do, trankvile nun!
Mi ne forgesos, mi ne forlasos!
Vi iru ekster la urba muro,
Atendu tie, apud Vistul’,
