estus mortiginta iun el cia familio, per ci mi estus komencinta.
— Tenu lin bone, li diris al la pafarkistoj; necesege estas, ke li donu novaĵojn pri mia filo: se post unu momento li ne konigos tion, kion li faris je li, morgaŭ mi igos lin pendigi.
— Ci igos min pendigi, malnoblegulo, mi redi estas ciaj similuloj, kiujn oni devas sendi al la pendigilo. Sciu, ke mi havas sangon pli puran kaj pli nobelan ol ci. Jes, mi aldonis, mi scias tion, kio okazis al filo; kaj se ci min kolerigas, mi lin sufokigos antaŭ kiam estos morgaŭ; kaj poste mi promesas al ci la saman sorton. »
Mi faris nesingardaĵon, konfesante, ke mi sci en kiu loko estas lia filo; sed la troeco de mia kolero al mi farigis tiun maldiskretaĵon. Li tuj alvokis kvin aŭ ses aliajn pafarkistojn, kiuj lin atendis apud la pordo, kaj ordonis, ke ili arestu ĉiujn servistojn de la domo.
« Ha! sinjoro kavaliro, li aldonis per moka tono, vi scias, kie estas mia filo, kaj vi lin sufokigos, vi diras. Estu certa, ke mi scios tion malhelpi. »
Mi tuj sentis la kulpon, kiun mi estis farinta. Li alproksimiĝi al Manon, kiu estis sidanta sur la lito, plorante: li diris al ŝi kelkajn ironiplenajn ĝentilaĵojn, pri la potencego, kiun ŝi havas sur la patro kaj sur la filo, kaj pri la bona uzado, kiun ŝi faras de tiu povo. Tiu maljuna monstro de malĉastegeco volis provi al ŝi kelkajn senĝenaĵojn:
« Zorgu, ke ci ne ŝin tuŝu, mi ekkriis. Ekzistz nenio eĉ sanktega, kiu povus cin savi el miaj manoj!»
Li eliris, lasante en la ĉambro tri pafarkistojn, al kiuj li ordonis, ke ili rapide vestigu de mi miajn vestojn.
Mi ne scias, kiaj estis en tiu momento liaj intencoj pri ni. Eble ni estus ricevintaj liberecon, se ni estus sci-
