Heroo de legendo pri konata al ĉiuj Don Ĵuan estas
hispana „kaballero“ Don Ĵuan Tenorio. Tiu ĉi familio
efektive ekzitis en XIV centjaro kaj en unu registro de
kavaliroj de ordeno de Banda (kavaliroj de ruĝa ligilo) oni vidas
ĝian insignon. Don Ĵuan Tenorio vivis en tempo de regado de
reĝo de Kastilio Pedro Kruela, estis lia favorato kaj prenis
parton je liaj malĉastaj aventuroj. Per tio ĉi limiĝas historiaj scioj
pri li. Legendo kreis el li tipon de delogisto, kiu vivas per
vivo, plena de aventuroj. Unu fojon Don Ĵuan en nokto
enŝtelas sin al filino de komandoro Ullos. Al krioj de knabino
alkuras ŝia patro kaj Don Ĵuan lin mortigas. Oni enterigis
komandoron en preĝejeto de monaĥejo de Francisko. Don Ĵuan
aperas tien kaj ofendas per vortoj lian monumenton; pro
tio-ĉi monumento fortiras Ĵuan’on en inferon. Ekzistas scio, ke
efektiva Don Ĵuan, je postulo de parencaro de mortigita
komandoro, estis enlogita de monaĥoj en lian monaĥejon kaj
estis mortigita de ili; por komprenigi lian malaperon monaĥoj
propagandis famon, ke monumento de komandoro, ofendita de
Don Ĵuan, fortiris lin en inferon. En tiu-ĉi formo legendo
komencis ricevi literaturan prilaboradon de XVII centjaro. En
1630 jaro aperis en lingvo hispana dramo de Tirso-de-Molina:
„Delogisto el Sivilio aŭ Ŝtona Gasto“; dua hispana peco de
tiu-ĉi centjaro kaj je tiu-ĉi sama temo, restinta en manuskripto,
apartenas al Alonzo-de-Kardoba. Dramo de Molina fariĝis
konata en Italujo kaj sekvigis imitojn de Ĉikonjini kaj de
Ĝilberti. En 1658 jaro itala aktoraro kun granda sukceso lu-
Paĝo:Puŝkin - Ŝtona Gasto, 1895, Borovko.pdf/3
Ĉi tiu paĝo estas provlegita
