Pafado el ĉiuj redutoj kaj fortikaĵetoj laŭlonge de la riverego!
Hojho, hojho, geŭza feliĉo, geŭza feliĉo! Kiom ne interesas la margeŭzojn, ĉu la hispanoj pafas bone aŭ malbone? La vunditajn sub la ferdekon, la mortintajn en la akvon — hojho, hojho, jen denove oni pafas de la Nigra Galero, antaŭ la fortikaĵeto Filipo! Bum — bum, jen reduto Cruys sur la brabanta bordo.
Sed nun kondutu bone, nederlandanoj, la lasta riglilo, sed ankaŭ la plej forta devas esti forigata.
Jen sube en la matena nebulo lokiĝas fortikaĵeto Liefkenhoek.
Jen sube en la matena nebulo lokiĝas fortikaĵeto Lillo.
Nun, vi geŭzoj, al la pafilegoj, kiu ajn ankoraŭ povas movi manojn kaj piedojn.
Geŭza feliĉo! Geŭza feliĉo! — — — —
Ĉio estis preta en Liefkenhoek; la estro havis sufiĉe da tempo, por sin prepari; jam ĉirkaŭ la dua la kapitano Jeronimo estis vekinta lin. "Nu, kio estas, sennor?" estis demandinta la kolonelo, kaj la maljunulo estis levinta la ŝultrojn kaj dirinta: "Eble estas ribelado en Callao, eble tumulto en Antverpeno, ĉiuokaze mi petegas vin veni sur la remparojn, sennor." Kolerete la estro estis veninta al la sudorienta bastiono de la fortikaĵeto kaj longtempe estis aŭskultinta. Kvaronon da horo poste la tamburo denove estis vokinta la garnizonon sur la remparojn, kaj horon poste la kapitano estis dirinta:
"Sennor kolonelo, mi mortpafigus ĉiujn dumnoktajn gardistojn." —
Kiom da tempo nun jam daŭris la pafilegtondro laŭflue de la Skeldo? Ne estis mirige, ke ĉio estis bonege preta sur la fortikaĵeto Liefkenhoek, por bone akcepti la Nigran Galeron!
