Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Kamimura eksilentis por momento, plenigis la pokalon per akvo kaj, levante ĝin malrapide, trakuris per pezaj okuloj la vicon de l’ soldatoj.
Ĉiuj kvazaŭ subite ŝtoniĝis, eklumis nur rigardoj kaj la vizaĝoj rigidiĝis atendante.
— Pro via heroa morto mi trinkas!
Li eltrinkis ĝis la fundo kaj kliniĝante al ili, etendis la manon kaj ree ekkriis:
— Kaj nun iru! Iru sur viajn ĉerkojn — brulŝipojn kaj pereu ĝis la lasta! Japanujo bezonas vian morton… ĝi atendas vian pereon… Iru kaj pereu!
Li diris per laŭtega voĉo — kvazaŭ per la voĉo de la tuta patrujo.
— Banzaj! — elŝiriĝis el ĉiuj brustoj unu potenca ekkrio.
— Banzaj! — ektondris ree, kiel uragano;
