Ĉu tiu, kiu tiam ankoraŭ vivos kaj devos pluvivi, havos la energion, elŝiri sin el la mortiga ĉirkaŭpremo de putraj institucioj?
Popoloj, popoloj unuiĝu, popoloj de ĉiuj rasoj, ĉu pli aŭ malpli kulpaj, ĉiuj sangantaj kaj suferantaj, fratoj en la mizero, estu ankaŭ fratoj en pardono kaj releviĝo. Forgesu vian venĝemon, per kiu vi ĉiuj pereos, kunmetu vian funebron, ĝi batas la tutan homan familion. Necesas, ke en la doloro, necesas ke en la morto de milionoj el viaj fratoj vi konsciiĝu vian profundan unuecon; necesas, ke tiu unueco rompegu post ĉitiu milito la barojn, kiujn volos rekonstrui, eĉ pli altaj, pli densaj, la senhonta intereso de kelkaj egoismoj.
Se vi ne ekfaros tion, se ĉitiu milito ne kiel unuan frukton alportos socian renoviĝon en ĉiuj nacioj, tiam — adiaŭ, Eŭropo, reĝino de la penso, gvidintino de l’humano, vi perdis vian vojon, vi erarvagas sur tombejo, jen via loko, kuŝiĝu apud la mortintoj! Kaj aliaj konduku la mondon
2an de novembro tago de Mortintoj 1916.
