Post la manĝo mi helpis al ŝi lavi la vazojn, kaj tion farinte ni sidis en la sidĉambro, ekbruligis cigaredon kaj enrigardis la gazeton por decidi pri inda filmo. Ŝi elektis am-dramon, sed mi preferis alian titolon.
„Mi ne multe emas al tiu am-surogato. Se temas pri amo, mi preferas ion pli realan ol varon el la Hollywood-fabriko.” Tamen mi cedis al ŝia gusto.
Mankis dudek minutoj ĝis la komenco de la programo, kaj la elektita kino estis tute proksima. Ni daŭrigis la fumadon, komforte sidante unu kontraŭ la alia.
„Ĉu vi ŝatas mian apartamenton?” ŝi demandis.
„Treege,” mi respondis. „Kaj ĝi estas ĝuste aranĝita. Mia loĝejo estas aĉa kaj neoportuna. Mi intencas serĉi alian. Mi ŝatus trovi apartamenton kiel ĉi tiu, kie dommastrino ne kontrolas ĉiam ĉiun movon. Vi ne konas okaze tian apartamenton, ĉu? Ju pli simila al ĉi tiu, des pli bone.”
„Ŝajnas, ke estas io familiara en la direkto de ĉi tiu konversacio,” ŝi koketis.
„Ne necese,” mi diris. „Sed la ideo ne estas malplaĉa al mi.”
„Nu-nu,” ŝi diris admone. „Mi ja ŝatus vian societon, sed mankas loko ĉi tie, kaj cetere ĉi tie estas nur unu lito.”
„Do?” mi demandis sugestie.
„Do?” ŝi eĥis ĉarm-hontete.
„Do!” mi diris decide.
Ni ne iris al la kino tiun vesperon.
69
