Lulil’ mia staris en eta kaban’, De l’ zorgoj mi estis fidela ja an’; Ĉar la aroganton ne konis la kor’, Popolon mi amis en ĉiu ajn hor’. :|: Ĉu eĉ la zorgoj domon enrigardas :|: Popola filo estas mi Estas mi kaj restas.
