Leteroj
Gratulojn pro via provnumero de Sekso kaj Egaleco, kiu montriĝis tre leginda. Unu signo de sukcesa gazeto estas, sendube, ke ĝi instigas al la legantaro skribi al la redakcio. Tamen, tiu ĉi mia reago estas parte pro ŝoko pri la letero de s-ino Lapenna.
Dum mia tuta esperantista vivo mi profunde admiris s-inon Lapenna pro multaj, diversaj kialoj, sed se ŝi vere sentas kion ŝi esprimis sur paĝo 7, ŝi devas esti suferinta terure malagrablajn spertojn en siaj rilatoj kun viroj. Se estas la opinio de ĉiuj viaj legantinoj, ke viroj estas ĝenerale fumegemaj, blasfememaj, diboĉemaj kaj senbride amoremaj, tiam viroj estas severe juĝataj. Mi estas certa, ke ne estas statistike aŭ objektive pruveble, ke viroj havas tiujn tendencojn pli ol hodiaŭaj virinoj.
Tio estis unu ŝoko. Venis dua. Ĉi tiu dua estas pro la ŝajna logikomanko, kiam ŝi argumentis, kiel sukcesi tie, kie viroj malsukcesis. Ĝi memorigas - tute prave - ke en la pasinteco la Oratoraj Konkursoj suferis pro du mankoj: unue, malegala partopreno de la du seksoj; due, manko de entuziasmo kaj finfina estingiĝo de la konkurso. Nu, se estis tiom malmulte da entuziasmo, precipe ĉe la junulina flanko, kiel ajn ni povas atendi, ke tia propono iel sukcesus estonte?
Kvankam la letero de s-ino Lapenna kaj ŝokis kaj surprizis min, mi aplaŭdas ĉiun iniciaton por kuraĝigi la utiligon de bazaj, virinaj kapabloj, kiuj ĝis nun eble sufokiĝis pro la socia subpremo de sento de vira supereco. Ni ne povas toleri tian malŝparon de talento, kaj precipe ne en la Esperanto-movado, kiu devus esti la sino de kontraŭdiskriminacio ĉiuspeca. Mi esperas, ke s-ino Lapenna malkaŝos la aliajn ideojn zumantajn en ŝia kapo, pri kiuj ŝi aludis.
Diccon Masterman; Britujo/FRG
La novaĵletero aspektas tre bona, teknike facile legebla, la titoloj sufiĉe malsimilaj, kaj la ĝenerala aspekto "pura", klara kaj leginda.
Mi ŝatas la ideon de Emilija Lapenna kaj la artikolon pri komunsek-
- 5 -
