Al tiaj heroaĵoj, li silentis: Kaj poste inter la norvegaj vicoj Li trovas vin senlace batalantan, Netimigitan per terura morto, Al kiu vi aliajn sendis. Kaj kiel dum la vintra nordblovego Hajlero post hajlero falas teren, Tiele kurier' post kuriero Konfirmis la novaĵon, laŭdegante Al nia reĝo la konduton vian En la defendo de reĝregno lia.
ANGUSO.
Ni venas por saluti vin dankeme De lia reĝa moŝto: Heroldoj kvazaŭ, por vin alkonduki Al li ni mem, ne por vin rekompenci.
ROSSO.
Kaj, kiel garantio de honoro Pli granda, kiu sekvos, li ordonis Ke mi vin nomu grafo de Kordoro: Per kiu do titolo nun tutkore Mi vin salutas, nobla grafo, ĉar Ĝi estas via.
BANKVO.
Kion! Ĉu paroli Al ni la veron la diablo povas?
MAKBETO.
La grafo de Kordoro vivas: kial Vi vestas min per roboj ne la miaj?
ANGUSO.
Jes, tiu, kiu ĝis nun estis grafo, Ankoraŭ vivas, kondamnito tamen Laŭ la verdikto justa de la reĝo.
